Trojaczki bielika w naszym nadleśnictwie. To rzadkość w gniazdach tego gatunku

A jest co chronić, badać i monitorować ponieważ polska populacja bielika jest trzecią co do wielkości w Europie (po Norwegii i europejskiej części Rosji).  Liczy około 1000-1400 par. 

Dzięki niezwykłe efektywnym działaniom ochronnym na przestrzeni ostatnich 100 lat jego populacja wzrosła 25-krotnie, w tym dwukrotnie w ciągu ostatniego dziesięciolecia. To doskonały przykład na to jak współpraca pomiędzy naukowcami, leśnikami i pasjonatami, przy odpowiednich regulacjach prawnych, może przynieść wymierne korzyści.

Bieliki są objęte w Polsce ochroną szczególną.

Gdy tylko leśnicy zlokalizują nowo założone gniazdo bielika, obejmują je ochroną.  Monitorują jego zasiedlenie. Obserwują, czy są dorosłe ptaki. Sezon lęgowy u bielików trwa od stycznia do końca lipca. Po tym czasie młode bieliki (jeśli jest sukces lęgowy) opuszczają gniazdo. 

W celu ochrony lęgów i miejsca bytowania bielików wokół gniazda wyznacza się specjalne obszary stanowiące strefy ochrony całorocznej i okresowej. Powoływane decyzją właściwego regionalnego dyrektora ochrony środowiska. Strefa to taki „rezerwat ścisły” stworzony specjalnie dla pary bielików, w który nie niepokojone mogą wyprowadzić lęgi. 

• W Polsce dorosłe bieliki są ptakami osiadłymi i cały rok spędzają w rewirze lęgowym. Jedynie w bardzo trudnych warunkach zimowych niektóre osobniki koczują nieco dalej w poszukiwaniu pożywienia
• W naszym Nadleśnictwie Koło istnieją 3 strefy ochrony bielików.
• W całej naszej Regionalna Dyrekcja Lasów Państwowych w Poznaniu jest ich 95

Powierzchnia stref ochrony całorocznej równa się niemal powierzchni wszystkich poznańskich rezerwatów przyrody i wynosi blisko 2000 hektarów. Nasze pisklęta bielika zaobrączkował, poważył, pomierzył oraz ocenił stan zdrowotny- Pan Dariusz Anderwald, prezes KOO, ornitolog zaangażowany w czynną ochronę ptaków, któremu serdecznie dziękujemy i liczymy na kolejne równie owocne obrączkowania z kolskich lasów. 

Za wejście na 30 metrową sosnę, bezpieczne windowanie naszych „kolskich trojaczków” i świetne z gniazda dziękujemy Alpwood Michał Dzwonkowski  Obrączkowanie to jedna z podstawowych i klasycznych metod badawczych stosowanych w ornitologii. Pozwala na zbieranie informacji o długości życia ptaków, śmiertelności i jej przyczynach, trasach wędrówek, miejscach zimowania oraz mechanizmach rozprzestrzeniania się populacji i wzajemnych związkach łączących ptaki zasiedlające często odległe miejsca.

Indywidualne numery kolskich bielików to PA49. PA50. PA51. Szukajcie ich niebawem na niebie..., oczywiście wyposażeni w lornetkę. 

• Obrączka ornitologiczna (to ta srebrna widoczna na zdjęciach) zawiera specjalny kod alfanumeryczny, który pozwoli w przyszłości rozpoznać, skąd ptak dokładnie pochodzi — obrączka ta jest rodzajem ptasiego dowodu osobistego.
• Obrączka obserwacyjna (czarna) w porównaniu z ornitologiczną posiada zapis w postaci dużo większych numerów i cyfr, to zaś ułatwia nam identyfikację zaobserwowanego ptaka przy użyciu podstawowego sprzętu optycznego (np. lornetki) bez konieczności ponownego odławiania ptaka z natury.

Obrączkowanie jest czynnością, która może być wykonywana jedynie po uzyskaniu licencji obrączkarskiej, wydawanej na wniosek Centrali Obrączkowania Ptaków w Gdańsku przez Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska. Odrębne zezwolenia, jak w tym przypadku, na wstęp do stref ochrony całorocznej- wydaje Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska.