Stał się spadkobiercą rodzinnej fabryki, założonej w 1842 r. przez jego dziadka Józefa . Był człowiekiem pracowitym, energicznym, budzącym zaufanie, cieszącym cieszył się szacunkiem robotników, choć wymagał uczciwej i solidnej pracy. Starał się rozwinąć produkcję kolskiej ceramiki poprzez wprowadzanie nowych asortymentów, form, wzorów i dekoracji. W latach 30. ubiegłego wieku kolski fajans sprzedawany był "od ręki", zdobywając rynek krajowy i zagraniczny. Fabryka uzyskiwała nagrody i wyróżnienia.

Czesław Freudenreich bardzo wcześnie włączył się w nurt życia kulturalno-społecznego miasta. Został prezesem Towarzystwa Muzyczno-Dramatycznego "Lutnia", które w okresie niewoli pełniło rolę kulturotwórczą oraz budziło polską świadomość narodową. Wtedy też ujawnił swój talent reżyserski i aktorski. Prowadził działalność dobroczynną, fundował stypendia dla niezamożnej młodzieży. Patronował powstałej w 1906 r. Kolskiej Macierzy Szkolnej, zakładającej polskie szkoły. Działał w kolskim Towarzystwie Wspomagania Ubogich oraz Towarzystwie Wzajemnego Kredytu. Gdy 10 listopada 1918 r. doszło do przejęcia władz z rąk niemieckich, stanął na czele Wydziału Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej Powiatu Kolskiego. Po odzyskaniu niepodległości należał do bardzo aktywnych radnych miejskich. Działał w ochotniczej straży ogniowej. Angażował się w rozwój kolskiego sportu - przede wszystkim wioślarstwa. Ale głównym polem jego aktywności była Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. Po wybuchu II wojny światowej i zajęciu miasta przez Niemców, ze względu na patriotyczną działalność, osadzono go wraz z córką Krystyną w konińskim więzieniu. Oboje zostali rozstrzelani przez hitlerowców 10 listopada 1939 r., w przeddzień święta niepodległości.

Czesław Freudenreich był ostatnim właścicielem Fabryki Fajansu i Majoliki w Kole. W swojej fabryce utworzył i z utrzymywał archiwum wyrobów dawnych i współczesnych, pochodzących z jego zakładu. Jako trzeci dziedzic fabryki zgromadził okazały zbiór rodzinnej produkcji – wyrobów z porcelany, półporcelany, fajansu i majoliki. Był inicjatorem utworzenia muzeum w Kole. Doprowadził także do zabezpieczenia ruin kolskiego zamku. Od otwarcia w 2015 r., jego imię nosi stała ekspozycja Muzeum Technik Ceramicznych „Fajans kolski – formy, dekoracje, techniki zdobnicze”.

Źródło: Muzeum Technik Ceramicznych w Kole