Czym zajmuje się neurolog?

Neurolog jest specjalistą w dziedzinie neurologii. W pracy zawodowej diagnozuje i leczy choroby dotykające obwodowy i ośrodkowy układ nerwowy. Innymi słowy, rozpoznaje i podejmuje się leczenia pacjentów chorujących na schorzenia mózgu, rdzenia kręgowego i nerwów obwodowych. Zajmuje się przypadłościami, które są spowodowane procesem uszkadzającym układ nerwowy. Migrena jest jedną z nich.

Czym jest migrena?

Ból głowy nie zawsze oznacza migrenę. Schorzenie to objawia się jednostronnym, pulsującym bólem. Pacjent odczuwać może również inne symptomy towarzyszące, w tym:

• zawroty głowy,
• nadwrażliwość na światło, dźwięk i zapach,
• nudności,
• wymioty.

Ból pojawiający się przy migrenie jest określany jako ostry, silny i utrudniający wykonywanie zwykłych czynności. Są i takie przypadki, gdy dolegliwości wyłączają pacjenta z aktywności społecznej, rodzinnej czy zawodowej.

Migreny nie można sprowadzać jedynie do bólu głowy, ponieważ jest to specyficzna przypadłość, w przebiegu której pojawia się określony sposób reagowania na bodźce zewnętrzne i nadwrażliwość.

Najczęściej na migrenę cierpią kobiety. Ma ona ścisły związek z hormonami – zazwyczaj migrena występuje tuż przed miesiączką u nastolatek lub w jej trakcie. Z wiekiem częstotliwość ataków bólów głowy maleje, choć nie u każdej pacjentki. Są i mężczyźni, którzy zmagają się z tym problemem.

Można wymienić co najmniej kilka różnych rodzajów migreny:

• Migrena bez aury – bóle głowy powtarzają się minimum 5 razy miesięcznie i trwają od 4 do 72 godzin. Występują w parze z nadwrażliwością na bodźce zewnętrzne oraz z nudnościami i ogólnym uczuciem napięcia.
• Migrena z aurą – chory ma objawy neurologiczne w postaci zawrotów głowy, zaburzenia mowy, czucia, równowagi lub widzenia, które trwają od kilku do kilkudziesięciu minut.
• Migrena przewlekła – pacjenci mają bóle migrenowe głowy i inne charakterystyczne dla niej objawy, które trwają przez minimum 2 tygodnie i powtarzają się w ciągu kolejnych 3 miesięcy.
• Migrena siatkówkowa – bólom głowy towarzyszą zaburzenia widzenia w postaci mroczków w jednym oku, co prowadzić może również do chwilowej ślepoty.
• Migrena okoporaźna – wraz z migrenowymi bólami głowy pojawia się zjawisko porażenia mięśni okoruchowych, co prowadzi do rozszerzenia źrenic, podwójnego widzenia czy samoczynnego opadania powiek.

Kiedy umówić się na konsultację do neurologa?

Każdy nawracający ból głowy powinien być podstawą do umówienia wizyty u lekarza – początkowo internisty, który najpewniej skieruje pacjenta na konsultację do neurologa. Objawami, które mogą niepokoić i wymagać diagnostyki u specjalisty są:

• bóle głowy – jednostronne, silne, nawracające,
• nudności i wymioty,
• zaburzenia widzenia,
• zaburzenia równowagi,
• drętwienie rąk, ust i języka.

Kiedy silnym bólom głowy towarzyszą zaburzenia równowagi i widzenia, pojawia się tzw. aura, a także drętwienie, konieczna jest natychmiastowa diagnostyka.

Jakie są sposoby leczenia migreny?

Nie jest prawdą, że pacjenci ze zdiagnozowaną migreną mogą co najwyżej łagodzić ból głowy i żyć z tym schorzeniem przez długie lata. Istnieją metody jej leczenia. Najważniejsze jest podjęcie takich działań, które będą w stanie przerwać atak bólu głowy. W zależności od stopnia migreny i jej uciążliwości, terapia jest dobierana indywidualnie.

W leczeniu migreny stosuje się obecnie:

• farmakoterapię;
• toksynę botulinową – zalecaną przy często występujących migrenach; botoks jest wstrzykiwany w dokładnie wyznaczone punkty zlokalizowane na twarzy, w okolicach kręgosłupa szyjnego aż do ramion, aby blokować rozgałęzienia nerwu trójdzielnego;
• metody relaksacyjne.

Migrena nie musi rządzić życiem pacjenta. Kluczowe jest jej rozpoznanie i podjęcie odpowiedniego leczenia. Zaleca się przy tym, aby niwelować ból, zadbać o zdrowy sen i wypijać odpowiednią ilość płynów każdego dnia. Leczenie z wykorzystaniem toksyny botulinowej jest nowym, ale bardzo skutecznym sposobem pozbycia się migreny. Pozwala całkowicie zrezygnować z innych terapii, a przy tym nie odczuwać żadnych dodatkowych, niepożądanych skutków ubocznych.